Źródło: http://www.czasbochenski.pl/assets/images/Krakow/husaria.jpgKonie husarskie musiały sprostać wielu wymaganiom. Musiały być bardzo wytrzymałe i silne, aby utrzymać prędkość galopu podczas ataku niosąc na grzbiecie ciężko uzbrojonego żołnierza (sama zbroja ważyła ponad 40 kg). Konie te musiały też być mało wymagające, aby wytrzymać trudy wojny i warunki polowe. Takie wymagania są trudne do osiągnięcia nawet obecnie.
Konie dla husarii były albo oddzielną rasą, już dziś nie istniejącą, albo zbieraniną różnych ras o podobnych cechach. W ich żyłach prawdopodobnie płynęła krew koni wschodnich (tureckich i tatarskich) oraz zachodnich. Ważną rolę odgrywała tu selekcja naturalna - jako ogierów rozpłodowych używano tylko te konie, które przeżyły wiele bitew, co nie było wcale proste. Podczas bitwy ginęło bowiem więcej koni niż jeźdźców, czasami nawet ponad połowa zwierząt.
Niestety hodowla koni husarskich skończyła się wraz z upadkiem Rzeczpospolitej i dziś ciężko jest odtworzyć ich wygląd. Wiemy jednak na pewno, że szlachta polska traktowała swoje konie jak towarzyszy broni, jak przyjaciół, o czym świadczyć może w tamtych czasach popularne na Rusi powiedzenie:
"Lach bez konia jak ciało bez duszy,
jak Żyd bez kozy ,
jak diak bez psałterki,
a gospodarstwo bez kota na zapiecku".
Zobacz więcej na: http://www.husaria.jest.pl/kon.html , http://husaria1.webpark.pl/konie_hus.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz