Wybierasz studia? Może weterynaria?

Jeśli od dziecka kochasz zwierzęta, przez Twój dom przewinęła się każda napotkana przybłęda, a kanapki do szkoły zamiast zjadać samemu zanosiłeś bezdomnym psom, to może warto pomyśleć o zawodzie weterynarza. Tytuł lekarza weterynarii otrzymamy po 5,5 roku nauki na odpowiednim kierunku studiów, na jednej z kilku uczelni w Polsce. Oczywiście kierunkiem tym jest… weterynaria. Studia te dają możliwość znalezienia pracy w przychodniach i klinikach dla zwierząt, laboratoriach, firmach farmaceutycznych, ogrodach zoologicznych, a także inspektoratach weterynaryjnych. Weterynaria to jeden z nielicznych kierunków, na którym nie wybiera się specjalizacji. Specjalizację zdobywa się dopiero po kilku latach pracy w zawodzie. Wbrew pozorom jest to bardzo dobre rozwiązanie, ponieważ z jednej strony ogólna wiedza praktyczna stanowi doskonałą podbudowę pod przyszłą specjalizację, a z drugiej, pozwala się zorientować w jakim kierunku chcielibyśmy podążyć.
Przez 11 semestrów spędzonych na uczelni uczestniczy się w zajęciach, które mają charakter wykładów, ćwiczeń i kuratoriów. Te ostatnie odbywają się w lecznicach dla zwierząt. Mało który kierunek studiów zapewnia tyle zajęć praktycznych, co właśnie weterynaria. Studia magisterskie poza ćwiczeniami i kuratoriami zapewniają dodatkowo obowiązkowe wakacyjne praktyki i zajęcia w prosektorium. Nie jest to może przyjemne, ale należy zdawać sobie sprawę, że aby być weterynarzem nie wystarczy kochać zwierzęta, trzeba posiadać również ogromną odporność psychiczną. Dodatkowo wymagana jest kondycja fizyczna i duża wiedza. Weterynaria obejmuje wiele przedmiotów, które można podzielić na: podstawowe, ogólne, fakultatywne, kliniczne, związane z higieną żywności i z zakresu produkcji zwierzęcej. Jest to kilkadziesiąt różnych zajęć, wśród których znajdzie się także miejsce na informatykę, języki obce czy wf. Szczegółowe informacje dotyczące programu studiów można znaleźć także na stronie http://www.kariera.pl/czytaj/562/weterynaria-jednolite-studia-magisterskie/.
Na większości kierunków, studenci pytani o najtrudniejszy okres nauki wskazują na III rok. Wyjątku pod tym względem nie stanowi również weterynaria. Studia wymagają wtedy dużo "kucia", czyli pamięciowej nauki. Pojawiają się bowiem przedmioty, których inaczej opanować się nie da, np. farmakologia czy farmacja. Jednak pojawia się też coś bardziej przyjemnego, a mianowicie zajęcia praktyczne w klinikach wydziałowych, gdzie każdy opiekuje się wyznaczonym zwierzątkiem. Weterynaria nie należy do najłatwiejszych studiów. Aby przyswoić tyle wiedzy trzeba być systematycznym i pracowitym. Ale jeśli chce się nieść pomoc zwierzętom, to nie ma innego wyjścia.

Prawidłowe żywienie kotów

Każdy właściciel kota z pewnością chciałby, aby jego pupil był zdrowy i w dobrej kondycji, aby mógł się nim cieszyć długie lata bez kłopotów zdrowotnych. Oczywiście długość życia i kondycja zdrowotna zależy od właściwości osobniczych naszego kota, od tego czy go zabezpieczamy przed chorobami zakaźnymi poddając koniecznym szczepieniom, ale również w bardzo dużym stopniu od prawidłowego żywienia. Czy mamy zwykłego buraska, kota syberyjskiego czy "pluszowego" brytyjczyka, kot jest kotem i ma swoje potrzeby żywieniowe.

Podstawą żywienia kota powinna być sucha karma dobrej jakości, dostosowana do wieku kota, trybu życia, tuszy itp. Jest to zarazem najwygodniejszy sposób karmienia, bo pozwala na pozostawienie karmy w miseczce w większej ilości, bez obawy zepsucia się w ciepłe dni. Ma on również te zaletę, że sucha karma w pewnym stopniu masuje i czyści dziąsła kota, co jest nie bez znaczenia z uwagi na skłonność wielu kotów do zapalenia dziąseł.

Oczywiście można karmić kota bez suchej karmy, dobierając różne produkty do kociego menu, ale odpowiednie zbilansowanie wszystkich składników jest bardzo trudne.
Na rynku jest duży wybór suchych karm, możemy więc bez większych kłopotów znaleźć odpowiednią, radząc się ekspedienta i mając na uwadze, że bardzo tania karma na pewno nie będzie dobrej jakości. Odradzam tanie karmy bo one tylko z pozoru są tanie: nie zabezpieczają wszystkich składników pokarmowych, mogą sprzyjać powstawaniu tzw. syndromu urologicznego ( kłopoty z oddawaniem moczu spowodowane tworzeniem się piasku) który później trzeba leczyć. Kot jest stworzeniem mięsożernym w dużo większym stopniu niż pies, tymczasem w tanich karmach mięsa jest bardzo mało, za to zbyt dużo zbóż, trudno przyswajalnych przez organizm kota. Skład podany na etykiecie wprowadza kupującego w błąd, ponieważ producent takich karm podaje ogólną ilość białka, nie podając ile białka pochodzi z mięsa a ile z roślin.
Aby życie naszego pupila nie było zbyt monotonne, możemy mu sprawić trochę przyjemności podając również inne smakołyki, w zależności od jego upodobań. Karma w puszkach czy saszetkach, która jest również karmą zbilansowaną na pewno będzie mile widziana.

Oprócz tego, możemy podawać następujące produkty:
- mięso surowe: wołowe, końskie, baranie - najlepiej uprzednio zamrożone i rozmrożone
( ochrona przed pasożytami), pokrojone w długie paski
- mięso kurczaka gotowane
- ryby morskie, podroby - gotowane
- ser twarogowy, jogurt lub kefir (mleko krowie niezbyt wskazane), śmietana 12 %,
żółtko (uwaga na dokładne mycie jajka - koty również zarażają się salmonellą)
- kawałeczek masła, trochę oleju (np. z konserwy rybnej)
Ryby, podroby, czerwone mięsa – podajemy nie częściej niż 2 x w tygodniu

Jedzenie podajemy w temperaturze pokojowej
Należy pamiętać o stałym dostępie kota do miseczki z wodą.

Żywienie kotów kastratów – sucha karma powinna być przeznaczona dla kastratów, gdyż ogranicza tycie i chroni układ moczowy ( zabezpiecza przed syndromem urologicznym).

Zobacz też:
Koty Neva Masquerade - hodowla

Paszport dla psa – konieczny podczas podróży z pupilem

Podczas podróży ze swoim pupilem po krajach Unii Europejskiej, upewnij się, czy posiadasz paszport dla psa, który jest niezbędnym warunkiem wyjazdu za granicę.

Z reguły warunki transportu zwierząt w UE nie są skomplikowane. Przepisy dotyczące psów, kotów i fretek są takie same i mówią, że zwierzę powinno posiadać:
- elektroniczny chip lub tatuaż,
- ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie,
- paszport zwierzęcia domowego.
Inne zwierzęta przewożone są zgodnie z prawem krajowych poszczególnych państw UE.

Paszport dla psa

Jakie warunki należy spełnić, aby wyrobić psu paszport? Po pierwsze zwierzęciu należy nadać jego numer identyfikacyjny. Oznakować psa można na dwa sposoby: poprzez tatuaż bądź wszczepienie mikrochipu. Nadanie identyfikatora, zależy od decyzji Towarzystwa Rejestracji i Identyfikacji Zwierząt.
O paszport dla psa można starać się u uprawnionego weterynarza. Pamiętajmy, że nasz pupil musi mieć ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie. Paszport dla psa ważny jest do końca życia zwierzaka. Za wyrobienie paszportu należy zapłacić 51 zł (30 zł – wynagrodzenie dla weterynarza, 21 zł – druk paszportu i inne koszty).
Z paszportu dla psa nie mogą korzystać osoby podróżujące z państw nie będących członkami Unii, a to dlatego, że ich przepisy dotyczące wścieklizny mogą być niezgodne z przepisami unijnymi. Aczkolwiek kraje, w których przepisy te są zgodne z normami unijnymi mogą korzystać z paszportu dla psa. Do tych państw zaliczamy m.in.: Monako, Norwegię, San Marino, Islandię czy Szwajcarię.
Pamiętajmy, że szczeniaki, które nie miały jeszcze szczepienia przeciwko wściekliźnie, nie powinny podróżować za granicę.

Pies w pociągu

W przypadki podróżowania z psem pociągiem, należy pamiętać, że powinien on być pod opieką osoby pełnoletniej. Zwierzę powinno też być na smyczy i mieć założony kaganiec. Pamiętajmy też, że jeśli innym podróżnym nie odpowiada towarzystwo naszego pupila, musimy przenieść się do innego przedziału. Naszym obowiązkiem jest też zachowanie czystości po psie oraz pilnowanie, by nie zakłócał on spokoju.

Zobacz więcej na ten temat: paszport dla psa »

Poznaj rasę - koty syberyjskie

Koty syberyjskie to koty, które zdobywają coraz liczniejszą grupę zwolenników ze względu na piękny wygląd oraz zalety charakteru.

Jest to stosunkowo od niedawna hodowana rasa, należąca do grupy ras naturalnych, tj. ras, których przedstawiciele zostali niewiele zmienieni przez zabiegi hodowlane w stosunku do swych dzikich przodków. Koty syberyjskie zachowały swe pierwotne cechy dzięki odizolowaniu komunistycznego Związku Radzieckiego od kapitalistycznej reszty świata, oraz -ze względów ustrojowych- braku możliwości prowadzenia systematycznej hodowli i selekcji. Dzięki temu, że Matka Natura bez ingerencji człowieka tworzyła tę rasę, kot syberyjski to kot zdrowy, inteligentny, który potrafił przetrwać w trudnych , ekstremalnych warunkach. Mimo, że już wiele pokoleń wiedzie swój żywot w komfortowych warunkach naszych domostw, koty syberyjskie to nadal najzdrowsza z ras.

Historia kotów syberyjskich jako kotów wystawowych zaczyna się w latach 1986 - 87, kiedy w Rosji rozpoczynają działalność dwa kluby felinologiczne. W r 1990 Radziecka Federacja Felinologiczna rejestruje rasę syberyjską i ustala standard, w r 1996 międzynarodowa organizacja TICA uznaje rasę syberyjską, a rok później FIFe ( Federation Internationale Feline). Do Polski koty syberyjskie dotarły w 1989r, lecz pełnoprawnymi uczestnikami wystaw zostały w styczniu 1998 r.

Wygląd i charakter

Kot syberyjski jest kotem półdługowłosym, silnym i muskularnym, wielkości średniej
do dużej. Jego futro jest typowe dla kotów leśnych: włos okrywowy twardy, błyszczący, na grzbiecie dłuższy, krótszy na karku i barkach , podszerstek , stanowiący o grubości futra , gęsty w porze zimowej, nieznaczny w porze letniej. Ozdobą jest "kołnierz" na szyi i tzw. "portki" oraz puszysty ogon.

Koty syberyjskie to niezwykle przyjazne zwierzęta, bardzo inteligentne, pełne temperamentu, ciekawe świata. W nowym domu szybko przywiązują się do właścicieli, najczęściej wybierają sobie jedną osobę, którą obdarzają wyjątkowym uczuciem. Potrafią towarzyszyć człowiekowi przy jego domowych czynnościach, zagadywać miłym miauczeniem. Są komunikatywne, potrafią w zrozumiały dla człowieka sposób przekazywać swoje potrzeby. Są skore do zabawy, ruchliwe, uwielbiają skakać, spać na wysokich miejscach ( wszak są to koty leśne). Nadają się do przeciętnych powierzchni mieszkalnych, choć w zbyt małych raczej nie będą szczęśliwe. Lubią przebywać na balkonie, werandzie czy wybiegu na wolnym powietrzu. Są doskonałymi towarzyszami dziecięcych zabaw, łatwo zaprzyjaźniają się z innymi zwierzętami. Są przeważnie odważne, nie boją się różnych domowych hałasów. Oczywiście te wszystkie dodatnie cechy charakteru występują u kotów, które od małego wychowują się w przyjaznej kotom atmosferze, są odpowiednio socjalizowane u hodowcy a później trafiają do domów gdzie są kochane i traktowane odpowiednio do swoich kocich potrzeb. Pamiętajmy – kot to inteligentne zwierzę, na którego miłość trzeba sobie zapracować.

Opis rasy koty syberyjskie przygotowany został przez hodowlę Dom Kota

Gołębie na sprzedaż

Mieszczuchom z krwi i kości na co dzień stykającym się z problemami związanymi z zamieszkującymi w ich sąsiedztwie gołębiami i wróblami ciężko zrozumieć miłośników tych stworzeń. Zwłaszcza właściciele balkonów, tarasów i okiennych parapetów często odwiedzanych przez te ptaki nie mają dużej wyrozumiałości dla ich fizjonomii. Jak każde zwierzęta mają także i one swoje potrzeby, więc trzeba nauczyć się je tolerować.

Hodowcy tych ptaków zajmują się swoim hobbym często już od młodości. Obserwacja behawioru gołębi, podziwianie indywidualnych zachowań i usposobienia może wzbudzać pasję, ale prawdziwa rywalizacja właścicieli rozpoczyna się w momencie śledzenia odległości ich lotu. Zarówno długości jak i trudności tras, które pokonują zasługują na szacunek. Hodowcy często wspólnie tworzą kluby i dzięki posiadanej elektronice, śledzą lotowanie zimujących u nich gołębi.

Wystawiane gołębie na sprzedaż są wyceniane nie tylko pod względem rasy ale i lotowania. Gołębie pocztowe wystawowe biorą udział w konkursach, na których ocenia się ich wygląd. Duże znaczenie ma kolor i wzór upierzenia, barwa tęczówek, postura oraz naturalnie stan zdrowia.

W styczniu br. odbyły się III Międzynarodowe Targi Gołębi Pocztowych w Sosnowcu. W hali Expo Silesia można było podziwiać 5 tys. gołębi. Najdroższe prezentowane okazy wahały się między 10 tys. do 100 tys. euro. 200 wystawców przyjechało z Polski, a także z Belgii, Niemiec, Holandii, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Włoch, Chorwacji, Serbii, Słowenii i Chin.

Gołębniki kiedyś


I dziś


Źródło: http://www.exposilesia.pl/expogolebie10/pl/